Ik leef het graag...

Op school merkte ik al snel dat het goed werkt om het eigenaarschap van kinderen te vergroten. Dit vergroot de groepssfeer en hun motivatie om er samen een goede dag en een fijne groep van te maken. Kinderen leren nadenken over hun eigen gedrag en er op te reflecteren. Op het SBO waar ik werk zijn het soms heftige groepen en bij het buitenspelen hadden we bijvoorbeeld vaak gemopper. Nu vraag ik standaard:

• Wat gaat er al wel goed?
• Wat maakte dat dat goed ging?
• Wat heb jij gedaan dat het goed ging?
• Hoe kan jij daar misschien nog meer aan doen?
• Wie kan jou daarbij helpen?
• Wat als het goed gaat? Hoe vieren we dat dan?
• Wat doe jij zelf om een fijne pauze voor jezelf en de ander te maken?

De nadruk komt te liggen op alles wat wel lukte en goed en gezellig was. Kinderen leren op een andere manier positieve aandacht te vragen en zijn trots als ze vertellen over hun positieve bijdrage hieraan. Eigenlijk pas ik het steeds meer toe. Niet alleen bij individuele gesprekken maar ook bij gesprekken met de groep. Ook bij teamvergaderingen lukt het mij steeds vaker problemen om te draaien. Bijvoorbeeld door te vragen: “wat wil je dan wel graag?”. Het is wel een ‘taal’ waar je mee moet oefenen. Het heeft mij bijvoorbeeld heel goed geholpen om bij Katrien Schober de opleiding te doen tot Impulsklasleerkracht en dan ook echt 12 weken lang op die manier te werken. Heel veel was al langs gekomen in de proeftuintjes, maar de Impulsklas heeft dat zeker verdiept.

Wat goed werkt is het ‘herkaderen’ of anders formuleren. In plaats van “ik praat niet door de les heen” is het “ik kan steeds vaker stil zijn tijdens de les”.

Na een tijdje ging dat zo goed dat ze uit zichzelf naar mij toe kwam en zei dat ze eigenlijk anders genoemd wilde worden. Ze glundert nu vaker en gebruikt ook geen medicatie meer. Het klinkt als een wondermiddel maar het zijn eigenlijk de kleine dingen die het verschil maken. Kinderen vragen er ook zelf om: “Juf zullen we naar de doelenkaarten kijken?”. Ze mogen dan een sticker plakken als ze kunnen uitleggen waarom het lukte om aan hun doel te werken. Of ze geven een voorbeeld.

Wat ook mooi is om te zien, is dat kinderen bij elkaar benoemen dat ze aan hun doel hebben gewerkt: ze zien en benoemen elkaars positieve gedrag. Het motiveert hen enorm en kinderen worden hier echt blijer van.

Ook hebben we groepsdoelen om de klas leuker en gezelliger te maken. Tijdens de dag staan we daar een paar keer bij stil. Nu is het zelfs zo dat de klas meteen rustiger wordt als ik aankondig te gaan kijken wie er goed met zijn doelenkaart bezig is. De kinderen komen in een positieve flow. Ze vinden het geweldig om met elkaar beloningen te verdienen voor de klas. Ze maken elkaar complimenten en de sfeer is echt heel gezellig terwijl het best een heftige klas was in het begin.